|
لينک دوستان
حمايت ميکنيم
|
امام،راه مقابله با شیطان
شیطان سر راه مستقیم ما نشسته و با ترفندها و راه های گوناگون،در ما فکر و وسوسه القا می کند و امروز خیلی بیشتر از دیروز فعال است؛اما همه این را نمی فهمند!باید امام شناس بود تا شیطان شناس شد؛چون امام شناسی،شیطان شناسی را برای انسان باز می کند و در حقیقت،نور امام است که هر ظلمتی را –هر چند با جاذبه ها پوشیده شده باشد-کاملا نشان می دهد. امامت،پایه ی همه ی اعتقادات ماست اگر از همان اول خلقت آدم،امام را برداریم،می بینیم چیزی ادامه پیدا نمی کرد؛زیرا از همان آغاز وقتی شیطان،آدم را فریفت،آدم به حجت و امام توسل پیدا کرد که توبه اش قبول شد و توانست برگردد؛و گرنه شیطان کار خودش را می کرد! آخر چگونه می شود ما انسان های ضعیف،در میدانی که شیطان-دشمنی که دیده نمی شود-با حقه ها،خستگی ناپذیری ها و جاذبه ها ی مختلف در کمینمان نشسته،پناهگاهی نداشته باشیم؟!ما برای این که بتوانیم با این دشمن قوی پنجه در طول زندگی مان خوب و قوی مبارزه کنیم،به امام نیاز داریم.لذا خداوند بر اساس لطفش برای ما امام نصب کرده است. حال،دست و پنجه نرم کردن با شیطان با این اوصاف و احوال،به جسم امام و شناخت شناسنامه ای او نیاز دارد،یا به ارتباط با او و ادراک حضورش؟یقینا ارتباط و حضور؛و گرنه خیلی ها با پیامبر و ائمه علیهم السلام بودند ولی چون حضوروارتباط نبود،نتوانستند حدّ شیطان را پاره کنند.پس این که وقتی امام در غیبت است،ما نمی توانیم با شیطان بجنگیم،از وسوسه های شیطان است؛چون وجود امام با توجه به فضل الهی،در تکوین و تشریع،حضور دارد و با ارتباط وجودی است که می توان از فیوضاتش بهره مند شد؛نه این که صرفا نزدیکی به جسم امام لازم باشد. بنابراین توسل ما به امام زمان عج الله فرجه-که بنا به لطف خدا،اسلحه،پناه و وسیله ای است که در معصیت به او پناه می بریم و در طاعت،مسیر را از او اخذ می کنیم-در حقیقت،ارتباط با او و یافتن حضورش در وجود است؛"بموالاتکم...أصلح ما کان فسد من دنیانا". "و جعلته لنا عصمة و ملاذا" در لطف خداوند جبر نیست؛یعنی چنین نیست که همه مجبور باشند تحت جاذبه ی آن لطف قرار بگیرند.اما به هر حال،فضل خدا این است که کاری کند تا بندگان با اختیار،به طاعت و بندگی او نزدیک و از معصیت دور شوند و این فضل را با فرستادن پیامبران،انزال کتب و اصل امامت و تبیین مسیرها،ثواب ها و عقاب ها به وسیله ی آن ها تحقق می بخشد. حجت،عامل عبودیت،شناخت و عرفان "هر کس به تناسب معرفت و تقوای خود از انجام گناه پرهیز می کند و خداوند با ایجاد شرایط و زمینه هایی،می تواند معرفت و تقوای هر کس را چنان ارتقا بخشد که دیگر دور و بر معصیت نگردد و اهل طاعت شود.پس خداوند بر اساس فضلش همه ی زمینه ها را برای انسان تا آن جا که به مرحله ی اجبار و الجاء نیانجامد،فراهم می کند تا همگی در مسیر هدایت و اطاعت الهی قرار گیرند" خداوند بر اساس فضلش راه عبادت و طاعت و راه دوری از معصیت را تمسک به دامن امام قرار داده است؛چنان که در زیارت جامعه ی کبیره می خوانیم:"ای ولی الله،بین من و خدا گناهان زیادی است که من آن ها را خدمت شما آورده ام؛چرا که خداوند رعایت امر خلقش را به گردن شما گذاشته؛پس به همین قسمتان می دهم که واسطه گری کنید و گناهان مرا بردارید. امام صادق علیه السلام می فرماید:"زمین از روزی که آدم خلق شد،از حجت خالی نبوده است؛یا حجت ظاهر و شناخته شده یا حجت پنهان و مستور؛و همچنان نیز از حجت خالی نمی ماند تا قیامت بر پا شود،و اگر جز این بود خداوند پرستش نمی شد!" امام و حجت،عامل عبودیت،شناخت و عرفان است و اگر زمین از حجت خالی شود،عبودیت محقق نمی شود.اگر حجت نبود،آدم به مسیر بهشت بر نمی گشت؛چرا که بنا بر روایات،کلماتی که به او از درون خودش القا شد و با آن به خدا پناه برد،همان حجت بود؛"فتلقی من ربه کلمات فتاب علیه..."پس مسیر عبودیت،با تمسک به حجت الهی برایش باز شد. همچنین خداوند در قرآن به پیامبر می فرماید:"وما کان الله لیعذبهم و أنت فیهم..."،تا زمانی که تو در میان آن ها هستی،خداوند آن ها را عذاب نمی کند؛پس اگر حجت نباشد،عذاب الهی می رسد؛عذاب الهی یعنی نبودنِ عبودیت! بنابراین به خاطر جهل،خودخواهی و خواسته های دل که همه در مسیر آن موجود ملعون و عامل فساد یعنی شیطان است،اگر استمساک به حبل ولایت امام نباشد به هبچ عنوان راه کمال برای بشر باز نیست.پس ،از لطف و فضل خداوند است که امام را مثل پدری مهربان برای بشر خلق کند،چه در "ظاهر مشهور" و چه "غائب مستور"؛تا انسان را در آغوش خود گیرد،او را تغذیه و پرستاری کند و در نهایت به کمال لایقش برساند. حضرت بقیة الله عج الله فرجه در توقیعی می فرمایند:"من برای اهل زمین امان هستم؛چنان که ستارگان برای اهل آسمان امان هستند." همچنین ایشان خود را این گونه معرفی کرده اند:"من خاتم اوصیاء هستم و خداوند گرفتاری ها را به وسیله ی من از بستگان و شیعیانم دفع می کند." ابن عباس نقل کرده است که رسول اکرم صلی الله علیه و اله و سلم فرمود:"در شب معراج ندای پروردگار را شنیدم که فرمود:"ای محمد!عرض کردم:لبیک ای خدای با عظمت،لبیک!...پس به من فرمود:آیا از آدمیان وزیر و برادر و جانشین برای بعد از خودت انتخاب کرده ای؟عرض کردم:پروردگارا!چه کسی را انتخاب کنم؟خدایا خودت برایم معین کن!پس خداوند به من وحی کرد:من برایت از آدمیان علی را انتخاب کردم...و این موهبت را به تو ارزانی داشتم که یازده "مهدی" از نسل علی به وجود آورم که همگی شان از دختر دوشیزه ی تو هستند و آخرین آن ها کسی است که عیسی بن مریم پشت سر او نماز می گذارد؛زمین را از عدل پر می کند،چنان که از ظلم و ستم پر شده باشد.به وسیله ی او بندگانم را از هلاکت نجات می دهم و از گمراهی هدایت می شوند و نابینا را به وسیله ی او بینا می کنم و بیمار را شفا می دهم." آیا از خود نپرسیده ایم چرا اسم امام،مهدی و هادی است و اگر می گویند گردن گنهکاران را می زند،پس اسم هادی اش کی ظهور پیدا می کند؟!باید بدانیم این حرف شیطان است.او همه ی ما را هدایت خواهد کرد.اگر درست حرکت کنیم،او را خوب بشناسیم و با این ملجأ و پناه ارتباط داشته باشیم،می فهمیم که گردن زدن برای همگان نیست... [ یک شنبه 16 تير 1392 ] [ 13:54 ] [ mohammad javad yaghoubi ]
 زندگی زیباست....به زیبایی چشمهای پُف کرده از
هِق هِق های شَبانه
به زیبای قلب تکه تکه شُده اَز شکستنهای بیشمار
بـه زیبایی نفسی که از تَنگی بالا نمیایـد ...
به زیبایی تمام شُدن تدریجی من ...
آری
زندگی زیباست ... تولّد امام محمد تقی نهم اختر تابناک ولایت وامامت:حضرت امام محمدتقی علیه السلام میوه دل ثامن الحجج علیه السلام در دهم رجب 195 ق در مدینه منوّره زاده شد و بر شاخسار امامت شکوفا گشت. پدر بزرگوارش حضرت امام رضا علیه السلام و مادرش بانوی گرامی و بافضیلتی به نام «سبیکه» است که امام رضا علیه السلام او را «خیزران» نامید. حضرت همواره از ایشان به نیکی یاد کرده او را با تعابیری چون بانویی پاک دامن و بانوی بافضیلت نام می بردند. دوران امامت این حضرت:از ماه رمضان سال 202 یا آخر ماه صفر 203 ه ، که امام رضا علیه السلام در توس به شهادت رسید، فرزند آن حضرت، امام محمدتقی علیه السلام به مقام امامت و پیشوایی امت مسلمان رسید. امام جواد در سه سالگی:صفوان بن یحیی، از یاران مخلص امام رضا علیه السلام ، می گوید در مدینه به حضور آن حضرت شرف یاب شدم و عرض کردم: پیشی از آن که خداوند ابوجعفر (جواد) را به شما عنایت فرماید، درباره امام بعد از شما پرس وجو می کردیم و شما می فرمودید خداوند به من پسری عنایت خواهد فرمود. اکنون خداوند پسری به شما عنایت کرد و چشم ما به وجود وی روشن گردیده است. تکلیف ما پس از شما چیست و امام ما چه کسی خواهد بود؟ امام رضا در پاسخ به امام جواد که در مقابلش ایستاده بود اشاره نمود. من در جواب گفتم فدایت شوم او که بیش از سه سال ندارد؟! امام رضا علیه السلام فرمود: «کمی سن ایرادی ندارد؛ چون حضرت عیسی در حالی که کم تر از سه سال سن داشت به پیامبری رسید». خلفای عصر امام جواد (ع):امام جواد علیه السلام در سال 195 ه در مدینه چشم به جهان گشود. سه سال داشت که «محمد امین» فرزند هارون الرشید به دست برادرش در سال 198 ه به قتل رسید و حاکمیت مأمون آغاز گشت. مأمون در سال 218 ه درگذشت و معتصم عباسی در ماه شعبان 218 ه به خلافت رسید. از این رو باید گفت امام جواد علیه السلام در زندگی کوتاه و پربار خویش با سه خلیفه عباسی هم عصر بوده است. تکریم امام جواد علیه السلام از سوی علی بن جعفر علیه السلام:روزی امام جواد علیه السلام وارد مسجد رسول خدا شد. علی بن جعفر عموی آن حضرت با دیدن امام جواد علیه السلام با عجله و بدون کفش و عبا حرکت کرد و به حضور امام رسید و دست او را بوسید و آن حضرت را فراوان تعظیم کرد. امام جواد علیه السلام به او فرمود: «عموجان، بنشین. خدا تو را مشمول رحمت خویش قرار دهد». علی بن جعفر گفت: «در حالی که شما ایستاده اید من چگونه بنشینم؟» پس از آن که امام جواد علیه السلام رفت و علی بن جعفر به محل تدریس خود برگشت شاگردان او اعتراض کردند که: تو عموی ابوجعفر هستی، سن و سال بالایی داری، آن وقت در برابر (ابوجعفر جوان) این گونه تعظیم می کنی؟! علی بن جعفر در حالی که محاسن سفید خود را در دست گرفته بود گفت: ساکت باشید، اگر خداوند این ریش سفید را لایق امامت ندانست و این نوجوان را لایق مقام بلند امامت دانست و به او چنین عظمت و مقامی داد، من می توانم مقام و فضیلت او را نادیده بگیرم؟ از سخن شما به خدا پناه می برم، بلکه باید بگویم من بنده و چاکر او هستم. مشعل تابان:امامت هدیه ای الهی برای همه آحاد امّت است تا به مدد آن در صراط مستقیم قرار گیرند. امام ضامن اجرای احکام قرآن، مشعل هدایت در شب های تیره و فروغ یقین افروز در پیچ و خم های شک و اضطراب است. امام جواد علیه السلام در دوران سیاه حکومت خلفای بنی عباس، به رغم عمر کوتاه خود توانست کشتی امت را به خوبی هدایت کند و برای مؤمنان مشعلی تابان در شب سیاه انحراف و کج اندیشی باشد. آن حضرت با بیان مسایل بنیادی دین، از پرچم هماره برافراشته اسلام پاسداری کرد. دریای فضایل:دریای فضایل امام جواد علیه السلام بی کرانه است. او برگزیده خداوند، قرآن ناطق، حقیقت مجسّم و هدایتگر توحید است. امام جواد علیه السلام ، در دوران کوتاه امامت خود، با کردار و گفتار خود معارف ناب را بر جان تشنه مؤمنان جاری می ساخت. میلاد فرخنده امام جواد علیه السلام بر تمام شیعیان خجسته باد. پرداخت بدهی امام رضا علیه السلام:یکی از یاران امام رضا علیه السلام می گوید: حضرت رضا علیه السلام از دنیا رفت و من چهارهزار درهم از ایشان طلب داشتم و غیر از من کسی از آن خبر نداشت. امام جواد علیه السلام شخصی را درپی من فرستادند و فرمودند: «فردا به نزد من بیا». روز بعد به خدمت امام رفتم. فرمود: «ابوالحسن از دنیا رفت و به شما چهار هزار درهم بده کار بود». آن گاه از زیر فرشی که روی آن نشسته بودند مبلغی به من دادند که وقتی آن را شمردم چهار هزار درهم بود». سفارش امام جواد علیه السلام درباره پرهیزکاری:گاه در زندگی، تمام درها به روی انسان بسته می شود، به گونه ای که هرطرف که روی می کند با مشکل یا مشکلاتی روبه رو می شود. این قبیل مواقع فرصت های خوبی برای بیدارشدن و بازگشت به سوی خداست. در این هنگام اگر انسان از روی اخلاص از ذات مقدس حضرت حقّ کمک بگیرد، امدادهای الهی به کمک او می آید و نسیم های رحمت پروردگار او را در بَر می گیرد و از راه هایی که هرگز باور نداشت، درهای بسته به رویش گشوده می شود. امام جواد علیه السلام در این باره می فرمایند: «اگر درهای آسمان و زمین به روی کسی بسته شود و او پرهیزکاری پیشه کند، خداوند در کار او گشایش می دهد». امام علی علیه السلام از نظر امام جواد علیه السلام:روزی فردی در محضر امام جواد عرض کرد من حضرت محمد صلی الله علیه و آله وسلم و حضرت علی علیه السلام را آن قدر دوست دارم که اگر بدنم را قطعه قطعه کنند دست از محبّت آنان برنمی دارم. امام جواد فرمودند: «در این صورت حضرت محمد صلی الله علیه و آله وسلم و حضرت علی علیه السلام نیز با تو همان گونه رفتار خواهند کرد؛ آنها نیز در روز قیامت برای تو چیزی را طلب می کنند که محبت تو در مقابل آن بسیار ناچیز خواهد بود؛ یعنی نتیجه و ثمره آن نجات در روز قیامت است». سخنان پربار امام جواد علیه السلام:کسی که با اتّکاء به خدا روی نیاز از مردم بگرداند، مردم به او نیازمند می شوند و هرکس پرهیزکاری پیشه سازد محبوب مردمان می گردد. کمال آدمی در خردمندی است. سرآغاز نامه ی عمل مسلمان، در قیامت، نیک خلقی اوست. آن که کار زشتی را نیکو شمارد، در [کیفر] آن کار شریک است. ستم کار و یاری کننده ستم کار و کسی که به کرده او خشنود باشد، همه در گناه او شریکند. کمال مروّت آن است که انسان با هیچ کس چنان رفتار نکند که برخود نمی پسندد. به کاری که وقتش نرسیده اقدام نکنید که پشیمان می شوید و آرزوهای دورودراز نداشته باشید که موجب قساوت قلب می شود، و به ناتوانان خود رحم کنید و با نوازش آنان، رحمت خدای را بجویید. کسی که برادرمؤمن خود را پنهانی پند دهد، او را آراسته و کسی که آشکارا و در حضور دیگران او را نصیحت کند، چهره [اجتماعی] او را زشت ساخته است. روز دادخواهی برای ستمگر به مراتب سخت تر است از روز ستم برای ستم دیده. هرکس به خدا اعتماد داشته باشد و بر او توکّل کند، خداوند او را از هر بدی نجات می بخشد و از هر دشمنی حفظ می کند. خود را از کارهایی که موجب ننگ دنیا و عذاب آخرت است نگاه دار. مبادا آشکارا دوست خدا باشی و در پنهان دشمن او. در خائن بودن انسان همین بس که امین خیانت کاران باشد. هرکس روش نیکویی را پایه گذاری کند و دیگران از آن پیروی کنند همان پاداش آنان به او عطا می شود بدون آن که از پاداش عمل کنندگان کم شود و هرکه سنّت ناپسند و ظالمانه ای را پایه گذارد که دیگران از آن تبعیت کنند، برابر کیفر اعمال آنان بر دوش او نیز خواهد بود بدون آن که از کیفر آنان چیزی کاسته شود. کشتی دریای جود:
نوگل بستان رضا:
[ یک شنبه 16 تير 1392 ] [ 13:37 ] [ mohammad javad yaghoubi ]
|
|||||||||||||||||||||
